THE PERFUME IS THE TENTH SCENT IN CELINE’S HAUTE PARFUMERIE COLLECTION.
Λίγο μετά το γάμο της, η Κατερίνα Λέχου, εμφανίζεται στο θέατρο Ακροπόλ ως Αγράδο στη θεατρική μεταφορά του έργου του Αλμοδόβαρ Όλα για τη Μητέρα μου, αποδεικνύοντας πως τα έργα του διάσημου Ισπανού σκηνοθέτη απαιτούν πρωταγωνίστριες ιδιαίτερες, ανεξάρτητες, ανατρεπτικές με μια δική τους δυναμική τόσο πάνω στο σανίδι όσο και στη ζωή. Aπό την Πόπη Τερσιπάζογλου. Φωτογραφίες: Δημήτρης Σκουλός. Επιμέλεια: Bίνα Νεοφωτίστου.
«Κοστίζει πολύ το να είσαι αυθεντικός. Και δεν μπορείς να είσαι τσιγκούνης με αυτά τα πράγματα, γιατί όσο πιο αυθεντικός γίνεσαι τόσο περισσότερο μοιάζεις με ό,τι έχεις ονειρευτεί να είσαι» είχε πει κάποτε ο Pedro Almodovar. Συζητώντας με την Κατερίνα Λέχου σε ένα café δίπλα από το θέατρο επί μιάμιση ώρα αυτό που έμεινε να τριγυρνάει στο κεφάλι μου ήταν η επαναλαμβανόμενη φράση της «Κάθε απόφαση στη ζωή μας έχει ένα κόστος. Εδώ είμαι και πληρώνω τον λογαριασμό για όλα. Εγώ τον πληρώνω τον λογαριασμό, δεν τον πληρώνει κανένας άλλος». Και η Κατερίνα Λέχου δεν έχει κανένα πρόβλημα να είναι σπάταλη με αυτό το λογαριασμό προκειμένου να είναι αυθεντική. H θεωρία του Almodovar για μερικούς έχει γίνει πράξη. Η Κατερίνα είναι ένας από αυτούς.
Στις Κούκλες είχες πάει για να σε βοηθήσει στο ρόλο σου; Τι παραπάνω έμαθες για αυτές τις γυναίκες;
«Καταρχάς εγώ υποδύομαι έναν άντρα που υποδύεται μια γυναίκα την Αγράδο, τους είναι ο ρόλος μου. Τους Κούκλες πήγα πιο πολύ για την ατμόσφαιρα. Ξέρετε τι γίνεται συλλέγεις εικόνες, καταστάσεις και πληροφορίες, καταγράφονται όλα στο σκληρό και στο τέλος κάνεις μια δική σου σύνθεση. Δεν κάνω copyright τίποτα. Έτσι κι αλλιώς ο κάθε ρόλος είναι τους τον έχω φανταστεί εγώ ορμώμενη από το κείμενο. Αυτό που έμαθα παραπάνω για αυτές τους γυναίκες είναι η κανονικότητα τους. Ότι είναι κι αυτοί άνθρωποι, με τα συν και τα πλην που κουβαλάμε όλοι τους. Ζουν σε ένα δικό τους σύμπαν βέβαια. Αλλά και αυτό με καθησύχασε κιόλας, η κανονικότητα τους, σε πρώτο επίπεδο δηλαδή, αυτό που βλέπεις δια γυμνού οφθαλμού».
Σου έχει τύχει να μη θέλεις να συνεργαστείς άλλο εν μέσω της σεζόν;
«Ναι βέβαια. Έκανα λάθος επιλογή, αλλά δεν εγκαταλείπω ποτέ. Τη χολή μου την έβγαλα μετά από αυτήν την συνεργασία, την συνεργασία όμως δεν την εγκατέλειψα. Είμαι πεισματάρα πολύ αλλά σε βαθμό που είναι σε μερικά σημεία αυτοκαταστροφικό. Πρέπει να έχεις την διάθεση κάποια στιγμή να εγκαταλείπεις. Είτε είναι φιλικό είτε είναι επαγγελματικό το θέμα που παλεύεις. Δεν ξέρω ακόμη πιο είναι το σημείο που πρέπει να εγκαταλείπω. Συνήθως έχω οργανικά δείγματα, ή βγάζω δερματικά το οποίο είναι σημάδι ότι κάτι δεν πάει καλά, στο φωνάζει ο οργανισμός. Εκείνη τη φορά είχα μεγάλο πόνο συνέχεια, αλλά δεν έδινα σημασία και τελικά πρήστηκε η χολή μου και αναγκάστηκα να τη βγάλω εσπευσμένα. Πιέστηκα πολύ».
Κομμάτι πολυσυζητημένο γύρω από εσένα είναι ο γάμος σου. Γιατί έγινε κάτω από τόση μυστικότητα;
«Ήμουνα σε μια πολύ περίεργη φάση ψυχικά, ήθελα ησυχία, ήθελα να το ζήσω αυτό και μόνο να μην έχω να ζήσω και όλο το κομμάτι της προετοιμασίας. Δεν είναι μόνο το νταβαντούρι, οι καλεσμένοι και όλα αυτά, πρέπει να κάνεις και μια προετοιμασία. Μπομπονιέρες, στέφανα κτλ. Πρέπει να τρέχεις καιρό πριν. Σε μια άλλη στιγμή της ζωής μου ίσως και να το επιθυμούσα. Στην δεδομένη στιγμή όμως επειδή δεν είχα και ενεργειακά και το απόθεμα για να υποστηρίξω μια τέτοια εκδήλωση μεγάλη».
Τον φοβόσουνα τον γάμο;«Τον γάμο τον φοβόμουνα όπως τον φοβάμαι και τώρα. Θεωρώ ότι είναι ένα δύσκολο παιχνίδι, να το παίξεις καλά και να το κερδίσεις στο τέλος στον απολογισμό. Θέλει μια διαρκή δουλειά. Με αυτήν την έννοια εννοώ τον φοβάμαι, γιατί έχει πολλές παγίδες η καθημερινότητα. Για μένα το μυστήριο δεν είναι μια υπογραφή, είναι μια ευλογία. Εγώ δεν πήγα να κάνω πολιτικό γάμο για να ενώσω την περιουσία μου με την περιουσία του συζύγου μου. Πρακτικά δεν αλλάζει τίποτα. Πιο βαθύ γίνεται το πράγμα. Ξαφνικά κοιτάς τον απέναντι, ακουμπάς τα μάτια σου επάνω του και λες τώρα εγώ πρέπει να παλέψω με όλες μου τις δυνάμεις. Ενώ όταν δεν είσαι κάτω από αυτή τη σκέπη του γάμου λες εντάξει και τι έγινε;».